MVP: Όχι ο Derrick Rose ακριβώς

Καβαλημένοι Βετεράνοι Big 3+1 (Celtics), ψωνισμένοι νέοι Big 3 (Heat), τι διαφορά έχει; Οι Bulls έχουν κατατροπώσει την Ανατολική Περιφέρεια και σύντομα θα τερματίσουν -εκτός απρόοπτου- πρώτοι μετά από 13 ολόκληρα χρόνια, όταν ακόμα είχαν στο ρόστερ τους τον πιο εμπορικό παίχτη όλων των εποχών. Τι σημασία αν ο κος Stern τους χάρισε τον Derrick Rose το 2008 διότι πολύ απλά έχουν τους περισσότερους οπαδούς στον πλανήτη και είναι η 3η μεγαλύτερη αγορά στην Αμερική; Με μόλις 1.7% πιθανότητα, άρπαξαν τον Rose αντί του χασικλή Supercool Beasley (που θα του πήγαινε περισσότερο να παίζει PRO παρά μπάσκετ) και παρελαύνουν προς τα playoff και τους τελικούς με πλεονέκτημα έδρας.

Ο Rose έχει αφηνιάσει αποδεικνύοντας ότι ίσως είναι ο καλύτερος PG αυτή τη στιγμή. Σκοράρει 25 πόντους ανά αγώνα, ενώ στους 10 αγώνες εναντίον των άλλων 4 καλύτερων ομάδων του ΝΒΑ (Celtics, Heat, Spurs, Lakers), ο μέσος όρος του ανεβαίνει στο 29,5 ppg! Αλλά δεν είναι αυτός ο αληθινός «MVP».

Ο ιθύνων νους πίσω από την επιτυχία των Bulls, είναι ο coach Tom Thibodeau. Σαν βοηθός προπονητή κράτησε τους Rockets από το 2004 ως το 2007 στο top 5 καλύτερης άμυνας (πόντοι και FG%) και σε σύνολο 16 από τις 19 σεζόν στους πάγκους, οι ομάδες του ήταν στο αντίστοιχο top 10. Το ίδιο δίδαξε τους Celtics του 2008 δημιουργώντας τη  γνωστή γρανιτένια άμυνα που κρατάει ακόμα και σήμερα παρά την ηλικία τους, και φυσικά τον μικρόσωμο Rajon Rondo που πλέον είναι από τους καλύτερους κοντούς αμυντικούς στο ΝΒΑ. O Thibodeau ήταν η πραγματική αιτία του πρωταθλήματος των Celtics, κι όχι ο φωνακλάς Doc Rivers ο οποίος αν έχετε δει, στα time out θυμίζει περισσότερο εμψυχωτή κοινού ωσάν τον William Wallace στο Breveheart παρά προπονητή που δίνει πρακτικές οδηγίες και συστήματα.

Κι αν βάλουμε τα πράγματα κάτω με το Chicago, η επιρροή του Thibbodeau είναι ακόμα πιο προφανής. Ο Derrick Rose παίζει 38 λεπτά και είναι πιο σβέλτος από γάτα αλλά μετά βίας κάνει ένα κλέψιμο. Ο Carlos Boozer μπορεί να είναι 6’9 (206 cm) με πλάτες ντουλάπας αλλά σε 32 λεπτά κάνει μόλις 0,3 blocks. Ξέρετε πόσα έχει ο 6’0 (183 cm) T.J. Ford σε 19 λεπτά; 0,2! Ο Joakim Noah είναι από τους πιο γρήγορους και δραστήριους ψηλούς στο ΝΒΑ με 1,6 blocks, αλλά έχασε 2 ολόκληρους μήνες λόγω τραυματισμού. Έχουμε δηλαδή τους 2 από τους 3 αστέρες των Bulls να είναι κάτω του μετρίου σαν αμυντικές μονάδες κι ο βασικός center να λείπει με σοβαρό τραυματισμό από τις 16 Δεκεμβρίου ως τις 17 Φεβρουαρίου.

Πώς γίνεται οι Bulls να δέχονται τους λιγότερους πόντους ανά 100 κατοχές (97 πόντοι) αλλά και να κρατάνε τους αντιπάλους στο χαμηλότερο ποσοστό (42,8%) στο ΝΒΑ; Η απάντηση είναι: Tom Thibodeau aka Ομαδική Άμυνα.

«Run out and Scream» άσκηση του Thibodeau, όπου οι αμυντικοί κυνηγούν τους αντιπάλους φωνάζοντας!

Δύο είναι οι ερωτήσεις που ξεπηδούν από το κεφάλι μου. Πόσο τρομακτικά πράγματα θα μπορούσε να κάνει ένας τέτοιος προπονητής με τους παίχτες των Heat αντί για το τυχαίο Φιλιππινέζικο πιόνι που έχουν τώρα; Αλλά και πότε θα καταλάβουν στο ΝΒΑ ότι ο σημαντικότερος παράγοντας επιτυχίας είναι ο τύπος με τη γραβάτα στον πάγκο, κι όχι οι πολύ-εκατομμυριούχοι high flyers με τα twitter accounts;