The Art Of Flopping

• 2014 Update: TheBallHog.net

To Buzzer Beater βρίσκει νέα οικογένεια και πλέον συγκατοικεί μαζί με το theWeakeside.net και το theSIXTHman.gr στο…

http://theArtofFlopping.com

Όσοι μισήσατε να το αγαπάτε, είστε ευπρόσδεκτοι να συνεχίσετε το διάβασμα στο theArtofFlopping.com! Αποτελεί ένα επιχείρημα ένωσης ελληνικών ΝΒΑ blogs, κάτω από την ίδια στέγη. Μόνο ένα κλικ μακριά…

Central Division (Pre)view 2012-13 – Μέρος 1ο

Eastern Conference

Central Division

• Depth Chart:
  • PG: Kirk Hinrich, Nate Robison, Marquis Teague
  • SG: Rip Hamilton, Marco Belinelli
  • SF: Luol Deng, Jimmy Butler, Vladimir Radmanovic
    
  • PF: Carlos Boozer, Taj Gibson
  • C: Joakim Noah, Nazr Mohammed, Kyrylo Fesenko
    

• Σημαντικότερες αφίξεις: Kirk Hinrich, Marco Belinelli, Nate Robinson,
  
• Σημαντικότερες αναχωρήσεις: Ronnie Brewer, Omer Asik, Kyle Korver, White Mamba
  
• Σχόλιο:
  • Στα μέσα του 13ου αιώνα η Χρυσή Ορδή των Μογγόλων επέλαυνε  με έφιππους τοξότες να σπέρνουν το θάνατο από τα βάθη της Ασίας μέχρι και την Ουγγαρία, με την Ευρώπη να μοιάζει πλέον εύκολο θύμα προς κατάκτηση. Τότε για μεγάλη τύχη της ανθρωπότητας, πέθανε ο Αυτοκράτορας Καν στη Μογγολία, αναγκάζοντας τους στρατηγούς να επιστρέψουν με τους χιλιάδες στρατιώτες, για την εκλογή του διαδόχου, «σώζοντας» έτσι την Ευρώπη από βέβαια ολική καταστροφή. Όπου Μογγόλοι, βάλτε Chicago Bulls κι όπου Αυτοκράτορας Καν, βάλτε Derrick Rose.
  • Πριν δύο χρόνια, έμοιαζαν έτοιμοι για δημιουργία δυναστείας με τον Rose να ψηφίζεται ο νεότερος MVP στην ιστορία και τους Bulls να έχουν συνεχόμενες χρονιές (2010-12) με το καλύτερο ρεκόρ στο NBA. Ο σοβαρότατος τραυματισμός όμως του άκρως εμπορευματοποιημένου Derrick, όχι μόνο στερεί όνειρα κούπας, αλλά έφερε και μια γενικότερη μείωση της ποιότητας του ρόστερ. Η ασταμάτητη μηχανή του Noah όλο και πιο συχνά εμφανίζει βλάβες παρά τα 27 του χρόνια. Ο 31χρονος Boozer έχει ήδη μπει σε εμφανή τροχιά δύσης, ενώ ο μαχητικός Deng δείχνει να είναι σταθερός αλλά μόνος και πρώτος υποψήφιος για trade. Ο πολύτιμος backup C Omer Asik εγκατέλειψε την ορδή για το Houston, και το κενό στο 2 παραμένει ακάλυπτο με τον Rip Hamilton να δείχνει πιο γέρος κι εύθραυστος από ποτέ. Οι φετινές αποκτήσεις του έμπειρου κι ώριμου Hinrich αλλά και του αντιπαθητικού Nate Robinson, είναι προσωρινά μπαλώματα μέχρι να επιστρέψει ο αυτοκράτορας.
  • To μόνο θετικό της υπόθεσης είναι πως ο «θάνατος του αυτοκράτορα», έσωσε προσωρινά την Ευρώπη (φιλάθλους), από την εμφάνιση νέων αντιπαθητικών γενεών fanboys των Bulls.

• Depth Chart:
  • PG: Brandon Knight, Will Bynum
    
  • SG: Rodney Stuckey, Kim English
  • SF: Tayshaun Prince, Corey Maggette, Austin Daye, Kyle Singler,
  • PF: Jason Maxiell, Jonas Jerebko, Charlie Villanueva
  • C:  Greg Monroe, Andre Drummond, Vyacheslav Kravtsov
    
• Σημαντικότερες αφίξεις: Corey Maggette, Andre Drummond
  
• Σημαντικότερες αναχωρήσεις: Ben Gordon
  
• Σχόλιο:
  • Αργή αλλά σταθερή η πρόοδος των «μικρών» Pistons με τον Greg Monroe να αναδεικνύεται ως έναν από τους καλύτερους νέους center στη λίγκα, χάρη στο υψηλό IQ και την απλή γνώση και εκμετάλλευση των βασικών στοιχείων του αθλήματος. Φέτος στην ρακέτα θα τον συνοδεύουν δύο νέα rookie/μαμούθ. O άστατος (με 29% στις βολές!) αλλά θηριώδης rookie Andre Drummond, κι ο Ρώσος Slava Kravtsov
    που θυμίζει «κακό» από 80s ταινία του Άρνολντ.
  • Ο Brandon Knight μετά από μια ευχάριστη rookie σεζόν σαν PG, ακόμα ακροβατεί μεταξύ του σκορ και της πάσας, κάτι που συνήθως δε «βγαίνει» σε καλό και καταλήγει σε μέτριους ανισόρροπους παίχτες όπως ο έτερος Piston guard Rodney Stuckey. Στο φτερό, ο αειθαλής Prince θα κρατήσει τη θέση του βασικού και φέτος αφού δεν έχει εμφανιστεί κανείς αξιότερος (βλ. Austin Daye), με τον πάντα μυώδη αλλά και καταπονημένο πλέον Maggette να τον βοηθά από τον πάγκο.
  • Συνοπτικά οι Pistons έχουν κάνει θετικά βήματα προόδου, αν και μόλις πέρυσι ανέβηκαν το πρώτο σκαλί που ίσως στην επόμενη 4ετία  οδηγήσει στα playoff.

• Depth Chart:
  • PG: George Hill, D.J. Augustin
    
  • SG: Paul George, Gerald Green, Lance Stephenson, Ben Hansbrough
    
  • SF: Danny Granger, Sam Young, Orlando Johnson
    
  • PF: David West, Tyler Hansbrough, Jeff Pendergraph
  • C: Roy Hibbert, Ian Mahinmi, Miles Plumlee
    
• Σημαντικότερες αφίξεις: D.J. Augustin, Gerald Green
• Σημαντικότερες αναχωρήσεις: Darren Collison, Louis Amundson, Leandro Barbosa
• Σχόλιο:
  • Ήταν η ευχάριστη έκπληξη της περσινής σεζόν. Έδειξαν ότι έχουν την δυνατότητα να φτάσουν ακόμα και στους τελικούς, αφού κόντραραν στα ίσα τους πρωταθλητές στο 2ο γύρο. Χάρη στο βάθος του πάγκου, ο coach Vogel χρησιμοποίησε ένα περίεργο για τα αμερικάνικα δεδομένα rotation, με τους βασικούς να παίζουν μειωμένα λεπτά συγκριτικά με άλλες ομάδες (29-33 mins). Όπως φάνηκε, τους βόηθησε μακροπρόθεσμα, αλλά η έλλειψη ενός παίχτη-εγγύηση τους άφησε ένα σκαλί πριν την υπέρβαση.
  • Φέτος ο ταλαιπωρημένος Granger δείχνει να παραχωρεί τη θέση του ηγέτη σταδιακά, στον ανερχόμενο και πολυτάλαντο Paul George. Ο George Hill αποκτά τη θέση του βασικού PG μετά την αναχώρηση του Augustin, και ο Gerald Green με το μεγαλύτερο άλμα που έχει περάσει ποτέ από το ΝΒΑ, θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα από τον πάγκο. Στις υπόλοιπες θέσεις η μορφή της ομάδας δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα, με τον Hibbert να γίνεται καλύτερος κάθε σεζόν και τους West/Hansbrough στο PF να δημιουργούν ένα ισορροπημένο και δυναμικό δίδυμο.
  • Με τους Heat να είναι το αδιαμφισβήτητο φαβορί, η Indiana δε μπορεί να ελπίζει στο πρωτάθλημα, αλλά σίγουρα ο τελικός της Ανατολής είναι εφικτός στόχος.

   

Ο τελευταίος αυτοκράτορας

Από το 1966, o David Stern εργαζόταν σαν δικηγόρος για την εταιρεία «Proskauer Rose» που εκπροσωπούσε νομικά το ΝΒΑ (όπως και τα υπόλοιπα μεγάλα αμερικάνικα αθλήματα). Το 1978 προσλήφθηκε επίσημα από τη Λίγκα σε διευθυντική θέση του νομικού τμήματος. Τα επόμενα χρόνια συνέβαλε σημαντικά στο να δημιουργηθεί anti-dopping πρόγραμμα, αλλά και το περίφημο σύστημα του salary cap, δείχνοντας εξαρχής τις βάσεις στις οποίες κινήθηκε για όλη την μετέπειτα καριέρα του. Δηλαδή, την εμμονή με το καθαρό, politically correct image του πρωταθλήματος και φυσικά την κερδοσκοπία.

1η Φεβρουαρίου 1984, αναλαμβάνει τα ηνία του NBA. Άμεσα φαίνονται τα σχέδιά του, να το μετατρέψει από ένα μέτριο και σχετικά αδιάφορο πρωτάθλημα, σε αυτοκρατορία. Δημιουργεί το περίφημο Draft Lottery, για να καθορίζεται η σειρά επιλογής στο draft «τυχαία» και να αποφεύγεται το tanking. Σε λίγους μήνες ολοκληρώνει συμφωνία με το δίκτυο TBS, και για πρώτη φορά η καλωδιακή τηλεόραση μεταδίδει μπάσκετ, φέρνοντάς το πιο κοντά στις αμερικάνικες οικογένειες. Βάζοντας θεμέλια για διαφημιστικό κοινό, η rookie χρονιά του Stern συμπίπτει με την επίσης rookie εμφάνιση του Michael Jordan, φτιάχνοντας μια άρρηκτη σχέση που σηματοδότησε την αλλαγή εποχής στην εικόνα του ΝΒΑ προς τον κόσμο. Ξεκινάει μία μεγαλειώδης προσπάθεια για promotion και branding, γύρω από τη δημιουργία παιχτών-προτύπων (που στη συνέχεια θα εξελιχθεί σε οργανωμένο star system). Οδηγός στην εμπορευματική επανάσταση του ΝΒΑ έγινε φυσικά ο Jordan, όντας ο πρώτος παίχτης με δική του σειρά αθλητικών υποδημάτων, αμέτρητες συνεργασίες με κολοσσούς όπως η Coca-Cola, McDonalds, Gatorade κτλ, προβάλλοντας εαυτόν και ΝΒΑ, περισσότερο από ποτέ, με αρκετούς παίχτες να τον ακολουθούν.

Τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα αυξάνονται από περίπου 100$ εκατομμύρια μόνο το 1985, σε πάνω από 6$ δις το 2012. To salary cap, από 3,6$ εκατομμύρια, φτάνει σήμερα στα 58$ εκ.. Από 23 ομάδες το 1984, η λίγκα εξαπλώνεται και περιλαμβάνει πλέον 30. Ιδρύεται το WNBA, καθώς και το NBDL.

Ο κύριος Stern δεν «έβγαλε» δισεκατομμύρια μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τους εκατοντάδες επιχειρηματίες που συνδέθηκαν μαζί του, είτε μέσω των ομάδων είτε μέσω τον εταιριών συνεργασίας με το ΝΒΑ. Με αυτόν τον τρόπο δημιούργησε «φίλους» σε ψηλά κλιμάκια, και δεν απέφυγε να χειραγωγήσει σε μεγάλο βαθμό την ίδια τη λίγκα για ανταλλαγή χάρης και παρασκηνιακών συμφωνίων. Μαύρα παραδείγματα στην πορεία του ήταν η μετακόμιση των Hornets  από τη Σάρλοτ στη Νέα Ορλεάνη για χάρη του βιαστή/απαγωγέα και ιδιοκτήτη (τότε) των Hornets, George Shinn. Το μεγάλο διαιτητικό σκάνδαλο με τον Tim Donaghy κ.α., που ανοιχτά φανέρωσε πως κάποιες ομάδες προωθούνταν στα playoff για να αυξάνονται τα τηλεοπτικά έσοδα. Και φυσικά το Sonicsgate και η μεταφορά των Sonics στην Οκλαχόμα για χάρη του φίλου του Clay Bennett, που ήταν ίσως η μόνη περίπτωση που ο κόσμος κοσμάκης δεν έφαγε κουτόχορτο όπως στις άλλες υποθέσεις, κάτι πραγματικά έβλαψε την εικόνα του Αυτοκράτορα/Κομισάριου.

Παράλληλα με την γιγαντιαία αύξηση του κέρδους, δεν θα μπορούσε να αφήσει ατάιστους τους παίχτες, δίνοντάς τους μικρό μερίδιο των αμέτρητων εσόδων της λίγκας, που παρ’όλα αυτά, ήταν και είναι υπεραρκετό για να μετατρέπονται από 18χρονα φτωχά αμόρφωτα παιδιά σε κακομαθημένους και εύκολα ελεγχόμενους εκατομμυριούχους. Πολλές ήταν οι αναφορές κατά το περσινό lockout για το πόσο υπεροπτικά μίλαγε στους παίχτες κατά τις διαπραγματεύσεις, αλλά και το πόσο τον πείραζε όταν ο Wade τον αποκαλούσε με το μικρό του, «David».

Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει για το πως ο Stern ανέλαβε ένα μετριοπαθές πρωτάθλημα, το 3ο σπορ της Αμερικής πίσω από το MLB και το NFL, και το εξέλιξε σε παγκόσμιο φαινόμενο με 15 γραφεία στο εξωτερικό και μεταδόσεις σε 215 χώρες, όταν ακόμα ελάχιστοι γνωρίζουν για το πώς παίζονται τα άλλα δύο αμερικάνικα αθλήματα.

Όλα αυτά όμως έγιναν μόνο στη βάση του «φαίνεσθαι». Με τα χρόνια θεσπίστηκαν δεκάδες κανόνες για να μένουν οι παίχτες υπό έλεγχο σαν σε δημοτικό σχολείο:

• Πρόστιμα για δηλώσεις που έχουν ελαφριά υπόνοια κατά της διαιτησίας, όταν την ίδια στιγμή ο ίδιος είχε εκτεθεί για στημένα παιχνίδια.
• Πρόστιμα για δηλώσεις σχετικά με επιθυμία ανταλλαγής, όταν ατζέντηδες παιχτών έχουν περισσότερη δύναμη ακόμα κι από τους General Managers, και συχνά εξαναγκάζουν ανταλλαγές χωρίς να το θέλουν οι ομάδες, μέσω εκβιασμών. Με τη Λίγκα να μένει αμέτοχη, ενώ δεν είναι κρυφό. Κι αυτό γιατί οι ατζέντηδες είναι αυτοί που κλείνουν -τα ανεκτίμητα για την προβολή του ΝΒΑ- συμβόλαια παιχτών με εταιρίες.
• Επιβολή επίσημου dress code, για ομοιογένεια και «καλό παρουσιαστικό», όταν πολλοί από τους ιδιοκτήτες ομάδων είναι κατηγορούμενοι ανοιχτά για ρατσιστική συμπεριφορά, βιασμούς, απαγωγές (βλ. Donald Sterling, George Shinn κ.α.).
• Αυστηρή παρακολούθηση των λογαριασμών των παιχτών στο twitter, με αποκορύφωση το πρόσφατο πρόστιμο στον J.R. Smith για προβολή φωτογραφίας ημίγυμνου μοντέλου (δεν πιστεύω να θέλετε και link;), σε μια εποχή που οι cheerleaders θα μπορούσαν να λέγονται «sport strippers».

(Λίστα με όλα τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί από το 1994)

To μεγαλείο της υποκρισίας στο σύστημα που έχει χτίσει ο Stern είναι ανεπανάληπτο, και κανείς στην Αμερική δεν μπορεί να αντιδράσει γιατί όλα νομιμοποιούνται από το politically correct φαίνεσθαι. «Ο μεγαλύτερος εγωισμός» στην ιστορία των σπορ (όπως πετυχημένα τον περιγράφει ο Wojnarowski στο Yahoo), δε θα μπορούσε να κλείσει την καριέρα του με άλλο τρόπο. Επιδεικτικά ανακοίνωσε των απόσυρσή του 15 μήνες νωρίτερα. Ο λόγος; Μα γιατί την 1η Φεβρουαρίου 2014 κλείνει ακριβώς 30 χρόνια, και μία τέτοια πρόωρη ανακοίνωση του δίνει τη δυνατότητα ενός αυτοκρατορικού «αντίο» με σχεδόν ενάμιση χρόνο ατελείωτων ύμνων και υποκλίσεων.

Τελευταία του επιθυμία είναι για ακόμα μια φορά η θετική προβολή του στα μάτια του κόσμου και το σώσιμο της υστεροφημίας του. Τι καλύτερος τρόπος από το να «διορθώσει» αυτό που πόνεσε την εικόνα του περισσότερο, δηλαδή την επαναφορά μιας ομάδας στο Seattle. Υπάρχει ήδη έντονη φημολογία πως πιέζει τους χρεοκοπημένους ιδιοκτήτες των Kings να πουλήσουν την ομάδα σε εφοπλιστή του Seattle, με αυτούς -προς στο παρόν- να αρνούνται. Η επιτυχία κάτι τέτοιου, θα φαινόταν σαν εξιλέωση και το καλύτερο happy end/grand finale για την καριέρα του, αγνοώντας πλήρως πως η παθιασμένη για μπάσκετ πόλη του Sacramento (ή οποιαδήποτε προκύψει) θα μείνει χωρίς ομάδα.

Τρεις δεκαετίες βασίλεψε, με δύναμή του τον εκφοβισμό κι όχι την έμπνευση ενός ηγέτη. Εύκολα θα μπορούσαμε να ευχηθούμε από καρδιάς «ασταδιάλα», αλλά δεν είναι τόσο απλή η κατάσταση. Εδώ και χρόνια διδάσκει τις τέχνες του, ωσάν Sith Lord, στον μαθητή Adam Silver, και ήδη τον έχει χρίσει ως διάδοχό του.

Southwest Division Preview 2012-13 (Μέρος 2ο)

Western Conference

Southwest Division

• Depth Chart:
  • PG: Greivis Vasquez, Austin Rivers, Brian Roberts
  • SG: Eric Gordon, Xavier Henry, Roger Mason Jr.
  • SF: Al-Faruq Aminu, Darius Miller
  • PF: Anthony Davis, Ryan Anderson, Hakim Warrick, Lance Thomas
  • C:  Robin Lopez, Jason Smith
    

• Σημαντικότερες αφίξεις: Anthony Davis, Ryan Anderson, Austin Rivers, Robin Lopez
  
• Σημαντικότερες αναχωρήσεις: Emeka Okafor, Carl Landry, Trevor Ariza, Gustavo Ayon
  
• Σχόλιο:
  • Το φιάσκο με το NBA να έχει υπό την ιδιοκτησία του τους Hornets τελείωσε το καλοκαίρι, όταν το 85χρονο παιδαρέλι Tom Benson αγόρασε την ομάδα κι ανακοίνωσε πως σύντομα θα της αλλάξει και όνομα, πιο κοντινό στα γούστα της Νέας Ορλεάνης. Στο παρκέ δεν υπάρχει άγχος κι απαιτήσεις για τους νεανίες της Louisiana, αφού βρίσκονται σε κατάσταση πλήρους ανακατασκευής με μοναδικό σκοπό το «ψήσιμο» των μικρών και τη συλλογή υψηλών picks.
  • Το ρόστερ πάσχει από σοβαρή ανισορροπία θέσεων με την απουσία καθαρού play maker, και τον φινετσάτο 6’6 Λατίνο Vasquez να αναλαμβάνει αναγκαστικά τα καθήκοντα. Ο rookie Austin Rivers (γιος του Doc), θυμίζει περισσότερο σκόρερ στο 2 και θα είναι πιθανότατα ο τρίτος guard από τον πάγκο. O SG Eric Gordon θα είναι η αιχμή του δόρατος, κι όσο παραμένει υγιής οι 25 πόντοι θα είναι εκεί.
  • Το φρικιαστικό δώρο του φετινού 1ου pick, Anthony Davis aka Unibrow (ή στα ελληνικά «Μονόφρυδός»;), είναι λύση δεκαετίας για την ρακέτα και σε συνδυασμό με τον Robin Lopez θα αποτελέσουν πολύ ισχυρή αμυντική παρουσία στο καλάθι. και πανίσχυρη επιθετική απουσία. Ο νεοφερμένος και υπερτιμημένος Ryan Anderson (34$ εκ./4 χρόνια), εκτός από την ειδίκευση να σουτάρει τρίποντα σαν μηχανή που πετάει μπαλάκια τένις, δε θα έχει πλέον προσαρμοσμένο πάνω του το σύστημα του Van Gundy (όπως πέρυσι στο Orlando), και είναι απορίας άξιο το πως θα επιβιώσει φέτος χωρίς play maker.

• Depth Chart:
  • PG: Mike Conley, Jerryd Bayless
  • SG: Tony Allen, Josh Selby
  • SF: Rudy Gay, Quincy Pondexter
  • PF: Zach Randolph,  Darrel Arhtur
  • C: Marc Gasol, Marreese Speights, Hamed Haddadi
    
• Σημαντικότερες αφίξεις: Wayne Ellington, D.J. Kennedy
  
• Σημαντικότερες αναχωρήσεις: O.J. Mayo, Dante Cunningham
  
• Σχόλιο:
  • Χωρίς να εντυπωσιάζουν, οι Ursus Arctos Horribilis είναι από τις λίγες ομάδες με πληρότητα σε κάθε τομέα κι εξαιρετική συνοχή. Στη ρακέτα το δίδυμο Gasol-Randolph επιθετικά λειτουργεί εξίσου καλά με πλάτη όσο κι από mid-range, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στις αντίπαλες frontcourt. Ενώ αμυντικά δεν ενθουσιάζουν, ο όγκος του Ισπανού και η έφεση στα ριμπάουντ του Randolph αλληλοσυμπληρώνονται. Πίσω τους οι Speights, Arthur κατά καιρούς έχουν καλύψει επάξια τραυματισμούς βασικών. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Ιρανό γίγαντα Hamed Haddadi, που μπορεί να παίζει ελάχιστα εδώ και 4 χρόνια, άλλα όλοι ξέρουμε ότι είναι ο Άντρας του σπιτιού.
  • Στο SF έχουν τον θεωρητικά ηγέτη της ομάδας Rudy Gay, που μπορεί να μην έχει τα φόντα ενός superstar ούτε το υψηλότερο basketball IQ, αλλά σταθερά βελτιώνεται και έχει εξελιχθεί σε ικανότατο αμυντικό και all-around σκόρερ. O Tony Allen στο 2 επίσης φημίζεται για την άμυνα και το σκληρό παιχνίδι, ενώ στον άσσο ο Mike Conley είναι εγγύηση σταθερότητας.
  • Παρά τη γεμάτη αίσθηση που προκαλεί το υποτιμημένο Memphis, όλοι ξέρουν ότι το ταβάνι της ομάδας είναι ο 2ος γύρος των playoff. Κι ενώ όλοι οι μπασκετόφιλοι τους συμπαθούν, το πιθανότερο είναι πως αν ένας αγώνας τους μεταδιδόταν στην TV, θα άλλαζαν κανάλι.

Southwest Division Preview 2012-13 (Μέρος 1ο)

Western Conference

Southwest Division

• Depth Chart:
  • PG: Tony Parker, Gary Neal, Patrick Mills, Nando de Colo
  • SG: Danny Green, Manu Ginobili
  • SF: Kawhi Leonard, Captain Jack, Derrick Brown
  • PF: Timmy Duncan, Tiago Splitter
  • C: Boris Diaw, DeJuan Blair, Matt Bonner
    

• Σημαντικότερες αφίξεις: Nando de Colo
• Σημαντικότερες αναχωρήσεις: T.J. Ford
• Σχόλιο:
  • Αλτσχάιμερ λόγω ηλικίας έχουν αποκτήσει οι Spurs κι έχουν ξεχάσει πως χάνεις. Σχεδόν απαράλλαχτοι φέτος, «κατεβαίνουν» αποφασισμένοι να αψηφήσουν για ακόμα μια φορά το πέρασμα του χρόνου. Τελευταία φορά που έχασαν τα playoff, το ίντερνετ δεν είχε ανακαλυφθεί. Πέρυσι όλοι περίμεναν μία ακόμα ηρωική-οριακή πρόκριση στην post-season αλλά κανείς δεν είχε προβλέψει ότι θα έχουν και το καλύτερο ρεκόρ στο NBA. Κρατήθηκαν στην ελίτ χάρη στον ταλαντούχο rookie Leonard (τον οποίο ο coach Pop χαρακτήρισε ως το μελλοντικό αστέρι των Spurs), στον ανερχόμενο Tiago Splitter και  στις mid-season προσθήκες των βετεράνων Diaw, Jackson. Οι Old 3 παρέμειναν καλοί σαν το παλιό κρασί, με τον Duncan να βελτιώνεται συγκριτικά με πρόπερσι (!), ενώ ο Parker είχε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του. Μόνο ο Manu έριξε ταχύτητες λόγω τραυματισμού που του στέρησε τη μισή σεζόν, παίζοντας συντηρητικά.
  • To φετινό καλοκαίρι ήταν πολύ ήσυχο με μόνη ενδιαφέρουσα κίνηση αυτή του Γάλλου de Colo, που δεν αναμένεται να ταράξει τα νερά. Αλλά και πάλι οι Spurs ποτέ δεν πέφτουν έξω στο international scouting (γκουχ!). Θα ακολουθήσουν την πεπατημένη οδό και θα είναι πάλι στα playoff. Κλειδί όπως πάντα θα είναι οι αντοχές των Old 3 και η ενδεχόμενη πρόοδος του Kawhi Leonard.

• Depth Chart:
  • PG: Darren Collison, Delonte West
  • SG: O.J. Mayo, Rodrigue Beaubois, Dahntay Jones, Dominique Jones, Jared Cunningham
  • SF: Shawn Marion, Vince Carter
  • PF: Dirk Nowitzki, Elton Brand, Bernand James
  • C: Chris Kaman, Brandan Wright
    
• Σημαντικότερες αφίξεις: Darren Collison, Elton Brand, O.J. Mayo, Chris Kaman
• Σημαντικότερες αναχωρήσεις: Jason Kidd, Brendan Haywood, Jason Terry, Ian Mahimni
• Σχόλιο:
  • Οι Mavericks έχουν ένα χαρακτηριστικό που δεν έχει καμιά άλλη ομάδα στο ΝΒΑ. Αστέρας της ομάδας δεν είναι ο καλύτερος παίχτης, αλλά ο ιδιοκτήτης. Παίχτες έρχονται – παίχτες φεύγουν, αλλά όλοι οι οπαδοί ξέρουν πως ο Mark Cuban θα είναι εκεί να κρατήσει την ομάδα ψηλά με κάθε τρόπο. Όσο αυτός ο άνθρωπος έχει την όρεξη και τον ενθουσιασμό, το ρόστερ θα παραμένει ποιοτικό. Ακόμα και μετά την κατάκτηση του τίτλου το 2011, συνεχίζει να παλεύει και το καλοκαίρι το απέδειξε ακόμα μία φορά.
  • Τρία σημαντικότατα μέλη του rotation αποχώρησαν (Kidd, Terry, Haywood), κι ο Cuban δεν έμεινε αμέτοχος φυσικά. Αρχικά, «πέταξε» καρφιά στον μελλοντικό Hall of Famer Jason Kidd, λέγοντας πως δε θα αποσύρει τη φανέλα του στο ταβάνι του American Airlines Center, αφού δεν ανανέωσε με την ομάδα. Στη συνέχεια, αποκτήθηκαν οι νέοι και ταλαντούχοι Collison και Mayo που ανυπομονούν να κάνουν το παραπάνω βήμα, αλλά και οι ακόμα-αποδοτικοί βετεράνοι Brand και Kaman. Τα κενά όχι απλώς καλύφθηκαν, αλλά υπερπληρώθηκαν, και μένει πλέον η ευθύνη στον coach Carlisle να τους δέσει για ακόμα ένα playoff run.

• Depth Chart:
  • PG: Jeremy Lin, Toney Douglas, Scott Machado, Shaun Livingston
  • SG: Kevin Martin, Jeremy Lamb
  • SF: Chandler Parsons, Carlos Delfino, Terrence Jones, Gary Forbes
  • PF: Patrick Patterson, Royce White, Marcus Morris, JaJuan Johnson
  • C: Omer Asik, Donatas, Motiejunas, Jon Brockman
    
• Σημαντικότερες αφίξεις: Linsanity, Omer Asik, Carlos Delfino και οι 3 rookies (White, Jones, Motiejunas)
• Σημαντικότερες αναχωρήσεις: Kyle Lowry, Goran Dragic, Luis Scola, Samuel Dalembert, Marcus Camby, Chase Budinger
• Σχόλιο:
  • Κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παρανοϊκό το καλοκαίρι των Rockets. Δικαιολογημένα αναπλάθουν το ρόστερ, αλλά η πυρηνική έκρηξη που συνέβη δεν έχει λογική. Είχαν την τύχη και τα δύο PG τους (Lowry και Dragic)  να κάνουν breakout season παράλληλα. Κάτι που τους γέμισε με χαρά αλλά και διλήμματα για το ποιον θα πρέπει να κρατήσουν σαν ηγέτη του μέλλοντος. Τελικώς, άφησαν και τους δύο να φύγουν, φέρνοντας στη θέση τους τον υπερτιμημένο και πλέον υπερπληρωμένο Jeremy Lin ($29 εκ./4 χρόνια).
  • Η συμπαγής frontcourt των έμπειρων Scola, Dalembert και Camby διαλύθηκε ολοκληρωτικά και τη θέση τους πήρε (μόνο) ο Τούρκος Asik (25 εκ./3 χρόνια!) μετά από εντυπωσιακή χρονιά με 3 αλλά καθοριστικούς πόντους μέσο όρο στους Bulls. Στη ρακέτα δεν θα υπάρχει άλλος F/C ψηλότερος του 6’9, με εξαίρεση τον Λιθουανό Motiejunas που έτσι κι αλλιώς θυμίζει περισσότερο περιφερειακό ψηλό τύπου Bargnani, που θα μαζεύει τα μακρινά ριμπάουντ.
  • Μπορεί να μην υπάρχει περίπτωση διάκρισης για την ομάδα του McHale, αλλά το ενδιαφέρον είναι ιδιαίτερο αφού μιλάμε ουσιαστικά για ένα νέο ρόστερ όπου καμία βασική θέση δεν είναι προκαθορισμένη (εκτός του Lin) και όλοι έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν χρόνο συμμετοχής και να αναδειχθούν.